Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk

Szkice o literaturze XX wieku można czytać jako opowieść o długim trwaniu pewnych idei w historii i kulturze. Chodzi w szczególności o światopogląd pozytywizmu i jego obecność w dwudziestowiecznej kulturze polskiej (zwłaszcza po roku 1945). […]. Można też rozumieć książkę Jana Tomkowskiego jako przewodnik po miejscach o szczególnym znaczeniu dla kultury i literatury polskiej ubiegłego stulecia. Kresy i Galicja w prozie Leopolda Buczkowskiego, Warszawa w twórczości Marka Nowakowskiego i Stefana Kisielewskiego, Mazowsze w prozatorskich zapisach Ludwika Bohdana Grzeniewskiego – to właśnie takie miejsca, poddawane głębokiej mityzacji i nieustannie promieniujące wielorakimi sensami. Można wreszcie czytać Szkice o literaturze XX wieku jako rzecz traktującą o skomplikowanych przemianach form literackich w dobie nowoczesności. Rekonstrukcja i zinterpretowanie tych przemian jest przedmiotem rozpraw o poezji Juliana Tuwima i Stanisława Grochowiaka, eseistyce (szeroko pojętej) Stanisława Mackiewicza, Zygmunta Haupta i Stanisława Łosia czy mikronarracjach Grzeniewskiego. W istocie te wszystkie perspektywy myślenia o dwudziestowiecznej literaturze polskiej – historyczno-ideowa, topograficzna, genologiczna – wzajemnie się dopełniają.
                                         (z recenzji prof. Tomasza Wójcika)

Szkice Jana Tomkowskiego to teksty o gęstej fakturze, nasyconej mnóstwem interesujących szczegółów, anegdot, dopowiedzeń podawanych w spokojnym rytmie, w zdaniach klarownych i uporządkowanych. Zauważyć warto, że kilka z nich ma w podtytule określenie „esej”. Autor traktuje esej jako gatunek literacki i o takich tylko pisze. […] W całości tom jest interesującą, czasem nawet intrygującą wycieczką w zakamarki polskiej literatury XX wieku, a znów tam, gdzie narracja dotyczy zjawisk pierwszorzędnych, Autor ujawnia nieoczekiwane punkty widzenia i konteksty.

                                        (z recenzji prof. Mieczysława Dąbrowskiego)

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury, uzyskanych z dopłat ustanowionych w grach objętych monopolem państwa, zgodnie z art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych.
 

Seria: Studia Staropolskie. Series Nova, t. 21

Książka Miles pius et iustus to studium poświęcone sposobom propagowania wzorca żołnierza katolickiego w kulturze polskiej na tle długiej i bogatej tradycji chrześcijańskiej, w której często odnoszono się do pojęć takich jak militia Christi, pugna spiritualis czy miles christianus, przepracowanych i dostosowanych do wymogów ideologii kontrreformacji. Praca oparta została na materiale źródłowym, szczegółowo uzupełniającym wiedzę na temat religijnego wymiaru postaw ludzi zaangażowanych w walki prowadzone przez Rzeczpospolitą przede wszystkim w wiekach XVI i XVII.

 Seria: Studia Staropolskie. Series Nova, t. 25.

Książka zawiera nowe artykuły i rozprawy na temat biskupa Wincentego (†1223) i jego Kroniki Polskiej — arcydzieła średniowiecznego pisarstwa historycznego, które wciąż przyciąga naszą uwagę. Zespół autorski zgromadził badaczy, którzy ostatnio zajmowali się Kroniką. Obradowali oni w Instytucie Badań Literackich PAN na Spotkaniach Mediewistycznych 4-6 czerwca 2008.

Seria: Studia Staropolskie. Series Nova, t. 24. 

Autorka obrała za przedmiot swojej obszernej filologicznej monografii Wiridarz poetycki Jakuba Teodora Trembeckiego, szczególny zabytek XVII-wiecznego piśmiennictwa. Jest to manuskrypt o objętości ponad 1200 stron, zawierający ponad 1000 polskich i łacińskich utworów poetyckich, w większości niedrukowanych w okresie staropolskim, stanowiący najważniejszą historyczną antologię poezji wieku XVII, zarówno ze względu na objętość, jak i systematykę układu. konsekwentne, w miarę posiadanej wiedzy, ujawnianie autorów, jakość i unikatowość przekazywanych tekstów, często znanych tylko z tego źródła. Rękopis ten został wydany w latach 1909—1910 przez Aleksandra Brücknera, dzięki czemu jego literacka zawartość jest obecna we wszystkich niemal opracowaniach dotyczących XVII-wiecznej poezji polskiej, on sam jednak dostępny byt ogółowi zainteresowanych tylko przez krótki okres w latach 30. ubiegłego wieku.

Wydał Bartłomiej Czarski, przełożyli Bartłomiej Czarski i Ariadna Masłowska-Nowak.

Seria: Biblioteka Pisarzy Staropolskich, t. 39.

Hodoeporicon Moschicum Franciszka Gradowskiego – nowołaciński poemat epicki przedstawiający przebieg słynnego rajdu Krzysztofa Radziwiłła w głąb Państwa Moskiewskiego, uważany niekiedy za wzór Jazdy do Moskwy Jana Kochanowskiego. 

Wydał Roman Krzywy.

Seria: Biblioteka Pisarzy Staropolskich, t. 40.

Władysław IV, król polski i szwedzki Samuela Twardowskiego to obszerny, choć nieukończony epos historyczno-biograficzny z 1649 r., ukazujący młodość i początkowe lata panowania króla na tle wojen, jakie Rzeczypospolita toczyła w pierwszych dekadach XVII w.