Żmichowska powinna nas interesować nie tylko jako Polka reagująca na los ojczyzny pod zaborami, ale i Europejka, która konfrontowała swoje przemyślenia ze współczesnym jej światem idei europejskich, a także amerykańskich. Wskazuje na to jej zainteresowanie kwestiami kobiecymi i tworzeniem kobiecej tożsamości. Celem tego studium jest zatem przedstawienie Żmichowskiej jako myślicielki – kobiety piszącej o kwestiach kobiecych przez pryzmat dwu bliskich jej zagadnień: edukacji i religii.
Analiza ta stara się odpowiedzieć, czy słusznie opisywać można pisarkę jako „feministkę” i jaki jest zasięg jej „feminizmu”. Tym samym autorka ksiązki próbuje wykazać, jak dalece feminizm jako krytyka zdradza swoje własne ograniczenia. W ramach trójczłonowego modelu edukacj–religii–feminizmu odczytuje i interpretuje główne powieści Żmichowskiej:
Pogankę,
Książkę pamiątek,
Białą Różę inaczej niż w tradycyjnym podejściu, które skupie się na jej roli polskiej patriotki.