Dotarła do nas z Tel-Awiwu smutna wiadomość, że 6 lipca 2024 r. zmarł Ryszard Löw, historyk literatury, bibliograf i krytyk literacki, publicysta i redaktor. Środowisko literaturoznawców ceniło go od lat jako znakomitego badacza wzajemnego oddziaływania literatury polskiej i hebrajskiej, czy niestrudzonego tropiciela wydawniczej i antykwarycznej działalności Żydów w Polsce. Urodzony (w 1931r.) i wychowany w Krakowie, studiował tam historię na Uniwersytecie Jagiellońskim i ekonomię w Wyższej Szkole Ekonomicznej; choć od 1952 r. mieszkał w Izraelu, pozostawał w stałym kontakcie z Polską, a Kraków darzył szczególnym sentymentem. Wiele placówek naukowych, m.in. Biblioteka Narodowa, Biblioteka Jagiellońska czy Muzeum Literatury im. A. Mickiewicza w Warszawie dzięki jego zabiegom i pomocy pozyskiwało archiwalne polonica hebrajskie i polskie książki wydawane w Izraelu. W latach 1958-1981 był korespondentem poznańskiej Pracowni Bibliografii Bieżącej IBL PAN, której systematycznie dostarczał informacje na temat hebrajskich poloniców. W 1986 r. odbył pierwszą po wielu latach podróż do Polski, która zapoczątkowała późniejsze częste wizyty w kraju, połączone z udziałem w życiu naukowym i literackim. Stawały się one często zaczątkiem nieformalnych, bardziej osobistych kontaktów, przeradzających się z czasem w przyjaźń – w Instytucie Badań Literackich takimi szczególnymi względami cieszyli się nie tylko badacze literatury różnych epok, dla których był inspirującym erudycyjnym interlokutorem (jako autor m.in. tekstów Mickiewicz w kręgu hebrajskim, Prus w domenie hebrajskiej, „Trylogia” w oczach krytyki hebrajskiej, niektórych ogłaszanych w IBLowskich periodykach, „Pamiętniku Literackim” i „Tekstach Drugich”), ale i Instytutowa Biblioteka, czy Pracownia Dokumentacji Literatury Współczesnej. Pan Ryszard nie lubił używać e-maili do kontaktów, ale długie telefonicznie rozmowy z Nim, zwłaszcza w ostatnich latach, kiedy zmagał się z chorobami i nie mógł nawet planować podróży, świadczyły, że nasze środowisko było Mu bliskie i dla Niego ważne, nam zaś dawały poczucie obcowania z wyjątkowym człowiekiem o bogatej osobowości i niezwykle szerokich zainteresowaniach.
Wydał m.in. Hebrajska obecność Juliana Tuwima (Tel Awiw 1993), Pod znakiem starych foliantów (Kraków 1993), Znaki obecności. O polsko-hebrajskich i polsko-żydowskich związkach literackich (Kraków 1995), Literackie podsumowania polsko-hebrajskie i polsko-izraelskie (Białystok 2016). Za swoją działalność na rzecz kultury polskiej za granicą został odznaczony w 1999 r. Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej.
Nauka i kultura polska ponoszą wielką stratę, my tracimy serdecznego i oddanego Przyjaciela.