Tematem spotkania było przedstawienie postaci autorki oraz zaprezentowanie przetłumaczonych na język niemiecki fragmentów jej dzieła oraz dyskusja nad pomysłem ich wydania dla niemieckiego czytelnika. W tym celu przygotowano anglojęzyczną prezentację, obrazującą osobę autorki, jej dorobek literacki oraz najwyżej przez nią cenione zapiski i relacje z okresu II wojny światowej.
"Notatki pamiętnikarskie" tak zostało przez Wyleżyńską nazwane owo obszerne, ponad tysiącstronicowe, dzieło. Były prowadzone od sierpnia 1939 do czerwca 1944 roku i stanowią bezcenne źródło informacji na temat życia codziennego w okupowanej Warszawie. Bogactwo zawartych w nich spostrzeżeń uzupełniają niezwykle ciekawe refleksje autorki na temat literatury, etyki, psychologii, umieszczone w kontekście bieżących wydarzeń.
Po śmierci Aurelii Wyleżyńskiej (zginęła w trzecim dniu powstania warszawskiego) dzienniki znalazły się w rękach dwóch osób: Felicji Wyleżyńskiej i Stanisława Piotra Koczorowskiego. Zasadniczy korpus w postaci pisanych na bibułce maszynowej kopii, pozostający w rękach siostry Aurelii, w roku 1952 roku został przekazany w darze dla dwóch instytucji: Biblioteki Narodowej oraz Archiwum Akt Nowych. Materiały, należące do kolekcji S. P. Koczorowskiego (ponad 300 stron zapisków rękopiśmiennych i maszynopisowych), trafiły do Biblioteki Narodowej dopiero po śmierci donatora w 1981 roku w sposób znakomity uzupełniając zbiór ofiarowany, trzy dekady wcześniej, przez Felicję Wyleżyńską.
Intencją obojga badaczy, Grażyny Pawlak i Marcina Urynowicza, jest wypełnienie woli autorki, która na kilka miesięcy przed śmiercią, pod datą 7 [kwietnia 1943], pisała: "Moim pragnieniem jest wydać ten pamiętnik. Za życia lub po zgonie".
|
Oprac. dr Grażyna Pawlak