ul. Nowy Świat 72, 00-330 Warszawa
tel.:(22) 826-99-45, 6572-895
e-mail: sekretariat@ibl.waw.pl
Dyrektor Instytutu Badań Literackich PAN
dr hab. Grzegorz Marzec, prof. IBL PAN
Zastępca Dyrektora ds. Ogólnych i Wydawniczych
dr Dorota...
ul. Nowy Świat 72, 00-330 Warszawa
tel.:(22) 826-99-45, 6572-895
e-mail: sekretariat@ibl.waw.pl
Dyrektor Instytutu Badań Literackich PAN
dr hab. Grzegorz Marzec, prof. IBL PAN
Zastępca Dyrektora ds. Ogólnych i Wydawniczych
dr Dorota...
Miejsce obrad: Instytut Badań Literackich PAN, ul. Nowy Świat 72, sala 144
Instytut Badań Literackich działa od roku 1948 roku. To tutaj powstały najważniejsze serie historycznoliterackie: Historia literatury polskiej pod redakcją Kazimierza Wyki, Vademecum Polonisty pod redakcją Janusza Sławińskiego, a w nim seria s...
W dniu 1.08.2018 r. Biblioteka Instytutu Badań Literackich PAN rozpoczęła realizację trzyletniego projektu pn. Otwarte Zasoby w Repozytorium Cyfrowym Instytutów Naukowych (OZwRCIN) w ramach trzeciego konkursu Programu Operacyjnego Polska Cyfrowa, oś II E-administracj...
Celem kursu jest przygotowanie uczestniczki i uczestników do samodzielnej realizacji projektów filmowych i audiowizualnych w oparciu o różne materiały archiwalne. Kurs ma za zadanie rozbudzić świadomość audiowizualną, poszerzyć kontakt z h...
Zespół Archiwum Kobiet zaprasza na seminarium 26 kwietnia o godzinie 18-tej, na którym będziemy rozmawiać o niedawno wydanej książce Aleksandry Kubiak Zrobię serce.
Rozmowę poprowadzi Anna Łazar.
Jako lekturę do seminarium proponujemy z książki tekst Pawła Dybla oraz poemat Aleksandry Kubiak Zrobię Serce.
Link do seminarium i książki udostępnionej na dysku przekażemy w odpowiedzi na prośbę wysłaną na adres archiwumkobiet@ibl.waw.pl, wysłaną najpóźniej do godziny 12-tej w dniu seminarium.
Kilka słów o książce i artystce:
Książka Aleksandry Kubiak Zrobię serce, pod redakcją Anny Łazar, została wydana przez BWA Zielona Góra we współpracy z Narodową Galerią Sztuki Zachęta oraz Instytutem Sztuk Wizualnych Uniwersytetu Zielonogórskiego.
Aleksandra Kubiak przez ostatnią dekadę, a temu okresowi poświęcona jest książka, zajmowała się w polu sztuki refleksją nad swoją traumą. Nie ulega ani heroizacji, ani byciu ofiarą, używa obecnych w kulturze tropów na własnych zasadach, na przykład podnosi z martwych własną matkę. Jej głównym medium są działania performatywne, filmy, ale także tekst, zdjęcia i obiekty.
Strona artystki: http://aleksandrakubiak.com/
Książka mieści teksty poświęcone indywidualnej twórczości Aleksandry Kubiak autorstwa Anny Łazar, Marty Gendery, Marka Wasilewskiego, Marty Miś i Pawła Dybla; rozmowę z artystką przeprowadzoną przez Karola Sienkiewicza i poemat Aleksandry Kubiak, który nadał tytuł całej książce, a także szczegółowe kalendarium jej twórczości od roku 2011 oraz obfitą dokumentację fotograficzną.
Aleksandra Kubiak (ur. 1978 w Lubaniu) artystka wizualna, autorka performansów, filmów, form przestrzennych. W swych działaniach bada społeczną skuteczność sztuki. W latach 2001–2013 roku współtworzyła z Karoliną Wiktor Grupę Sędzia Główny. W 2010 roku Kubiak wznowiła działalność indywidualną, realizując film „Dolce Vita” (2011). Dwukrotna stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP. Z Grupą Sędzia Główny była nominowana do Paszportów Polityki (2011) i Spojrzeń (2007); artystki zostały laureatkami Międzynarodowego Konkursu Performance w Trento we Włoszech (2007) oraz Nagrody TVP Kultura (2005). Indywidualne prace Kubiak oraz Grupy Sędzia Główny były prezentowane w najważniejszych galeriach i muzeach w Polsce i na świecie. Znajdują się w kolekcjach Muzeum Narodowego w Warszawie, Narodowej Galerii Sztuki Zachęta, Muzeum Sztuki w Łodzi, Fundacji Signum w Poznaniu oraz w wielu depozytach i kolekcjach prywatnych.
Od 2014 roku Aleksandra Kubiak pracuje nad autobiograficznym cyklem dzieł, w którym łączy często trudne, rodzinne doświadczenia z eksperymentem na polu działań filmowych, na styku performansu, filmu dokumentalnego i teatru. Pracuje z aktorami, jest autorką scenariuszy, pisze teksty, reżyseruje. W cyklu powstały m.in. filmy „Śliczna jesteś, Laleczko” z aktorką Elżbietą Lisowską-Kopeć, „Mięso słonia” z Moniką Buchowiec, aktorką Teatru Nowego im. Kazimierza Dejmka w Łodzi, „Żyj, głuptasie!" z Arturem Belingiem. W 2016 roku Kubiak obroniła stopień doktora sztuki pod kierunkiem prof. Izabelli Gustowskiej, we współpracy z prof. Markiem Wasilewskim, na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Od 2017 pracuje w Instytucie Sztuk Wizualnych na Uniwersytecie Zielonogórskim. Kubiak mieszka w Zielonej Górze, gdzie współpracuje z Fundacją Salony oraz Galerią BWA.
Zapraszamy do udziału w trzeciej edycji seminarium naukowego "Polski marksizm". Tytuł tegorocznego spotkania to "Archeologie i retrospekcje". Seminarium odbędzie się w trybie online w dn. 25 kwietnia (wtorek), start o godzinie 15.00: Zob. link
Aby otrzymać link do spotkania, wystarczy przesłać swoje zgłoszenie na adres organizatorów:
polski.marksizm@gmail.com
29 kwietnia odbędzie się szkolenie online dla nauczycieli języka polskiego jako obcego organizowane przez Instytut Badań Literackich PAN oraz Katedrę Języków Słowiańskich Uniwersytetu Przykarpackiego. Warsztaty poprowadzą Agata Roćko i Marlena Olechowska.
Więcej szczegółów w linku do wydarzenia na Facebooku: Zob. link.
Serdecznie zapraszamy 26 kwietnia o godzinie 11.00 na seminarium otwarte Ośrodka Studiów Kulturowych i Literackich nad Komunizmem IBL PAN. Gościem będzie dr Anna Dobrowolska, która wygłosi referat: Seks, komunizm i kasety wideo. Rewolucje seksualne w PRL.
Spotkanie odbędzie się w sali 144 Pałacu Staszica (Nowy Świat 72) w trybie hybrydowym. Po link do spotkania prosimy pisać na adres: katarzyna.chmielewska@ibl.waw.pl
Czy w PRL miała miejsce rewolucja seksualna? W popularnych publikacjach na temat obyczajów w powojennej Polsce dominują dwie perspektywy. Jedna przedstawia Polskę Ludową jako przestrzeń aseksualną. Jak twierdzi wielu komentatorów, przed 1989 rokiem nie dyskutowano o seksualności, a stosunek państwa do tej sfery życia naznaczony był pruderią i konserwatyzmem. Druga narracja, choć dostrzega pewne przemiany obyczajowe takie jak rozwój ruchu naturystycznego czy wybuch erotyki w kinie lat 80., traktuje je jako zabawne ciekawostki z kategorii „absurdy PRL”, rzadko przyglądając się ich szerszemu kontekstowi społecznemu i kulturowemu. Seks w PRL był więc albo szary, albo przaśny i niepoważny. Brakuje miejsca na dostrzeżenie skali przemian obyczajowych, jakie zaszły w Polsce między 1945 a 1989 rokiem.
W projekcie książki Sex, Communism, and Videotapes. Polish Sexual Revolutions, 1956-1989 medialne dyskusje nad striptizem, aktem kobiecym czy antykoncepcją stanowią punkt wyjścia do przyjrzenia się próbom zdefiniowania socjalistycznych wizji seksualnej nowoczesności i umieszczenia Polski na mapie globalnej rewolucji seksualnej. Analiza zmian stosunek państwa i cenzury do pornografii pozwala prześledzić proces jej stopniowej normalizacji w późnym PRL. Przyjrzenie się oddolnemu aktywizmowi w ruchu naturystycznym i gejowskim stanowi pretekst do refleksji nad rolą obywateli w kształtowaniu socjalistycznej seksualności i nad ograniczeniami wpisanymi w projekt socjalistycznej seksualnej nowoczesności. Zamiast jednej, hegemonicznej rewolucji seksualnej proponuję dostrzec ich mnogość i płynność, a także obecność wielu społecznych aktorów zaangażowanych w negocjowanie ram seksualnej modernizacji w PRL.
Dr Anna Dobrowolska — historyczka seksualności, badaczka PRL. W 2021 roku obroniła na Uniwersytecie Oksfordzkim doktorat poświęcony rewolucji seksualnej w PRL. Obecnie pracuje nad monografią roboczo zatytułowaną Sex, Communism, and Videotapes. Polish Sexual Revolutions, 1956-1989. Realizuje stypendium postdoktorskie na EUI we Florencji i w Instytucie Studiów Międzynarodowych (IHEID) we Genewie. Laureatka Diamentowego Grantu MNiSW na badania nad przemianami obyczajowości w powojennej Polsce. Autorka książki „Zawodowe dziewczyny. Prostytucja i praca seksualna w PRL” (Wydawnictwo Krytyki Politycznej, 2020) nominowanej do nagrody Genderowej Książki Roku 2020. Na Instagramie prowadzi profil @historieintymne.
Serdecznie zapraszamy na kolejne spotkanie w ramach seminarium "Nowe języki antropologii", które odbędzie się 27 kwietnia o godz. 17.00 w sali nr 144 w Pałacu Staszica. Spotkanie Antropologia koloru poprowadzi Paweł Mościcki. Lektura (fragmenty: Michael Taussig, What Color Is the Sacred?) zostanie udostępniona chętnym, którzy napiszą na adres: antropologiawspolczesnosci@gmail.com
Poniżej krótki wstęp do spotkania.
Kolor należy do tych rzeczy, które wydają się oczywiste, dopóki nie zaczniemy się nad nimi poważnie zastanawiać. Bo czym właściwie jest kolor? Substancją zawartą w rzeczach czy tylko zabarwieniem naszej percepcji? Atrybutem rzeczy czy żywiołem, w którym znajdują one swoją wyjątkowość? Czy można mówić o kolorach w ogóle bez uwzględnienia historii ich wytwarzania oraz tego, że dzieci postrzegają je zupełnie inaczej niż dorośli? Michael Taussig napisał książkę, w której postanowił odejść od pozytywistycznego rozumienia koloru i zająć się jego magią. Zagląda przy tym pod podszewkę zachodniej kultury, która skolonizowała barwy narzucając niewolniczy tryb ekstrakcji pigmentów z zamorskich kolonii, a następnie podporządkowując postrzeganie kolorów schematom naukowym i kulturowym hierarchiom. Dlatego jego książka jest zarówno rygorystyczną refleksją nad szeroką gamą problemów związanych z antropologicznym sensem doświadczania barw jak i dziełem pisarskim, w którym Walter Benjamin odbywa kolorystyczne spacery z Williamem Burroughsem, a europejscy antropolodzy (jak Bronisław Malinowski) dyskutują na równi z własnym kolonialnym dziedzictwem i z wykorzystaniem barw w cyklu powieściowym Marcela Prousta. Taussig oferuje po prostu nowe spojrzenie na świat poprzez kolory – w całej jego i ich złożoności.
Lektura: Michael Taussig, What Color Is the Sacred? (s. 1-26; 40-62; 141-159; 243-253).
Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk ogłasza otwarty konkurs na pracownika naukowego: adiunkt w Pracowni Poetyki Historycznej. Szczegółowe informacje dostępne są w załączniku.
>> Ogłoszenie
Serdecznie zapraszamy wydawnictwa i dostawców usług wydawniczych do wypełnienia ankiety europejskiego projektu DIAMAS nt. publikowania instytucjonalnego, a w szczególności wydawania czasopism w otwartym dostępie. To właśnie dzięki Państwa odpowiedziom partnerzy w projekcie poznają lepiej publikowanie instytucjonalne jako istotny aspekt komunikacji naukowej i opracują odpowiednie zasoby, narzędzia, polityki i strategie, które wspomogą wydawców czasopism naukowych w Europie, w tym w Polsce.
Odpowiedzi zbierane są do 30 kwietnia br.
Link do ankiety: Zob. link.
Zachęcamy także do udziału w spotkaniu poświęconym samemu projektowi DIAMAS, na którym opowiemy więcej o jego założeniach i odpowiemy na pytania dotyczące ankiety.
Wydarzenie online odbędzie się 13 kwietnia 2023 r. o godz. 11.00 na platformie Zoom.
Rejestracja: Zob. link.
Plan spotkania:
11.00–11.20 Wprowadzenie do projektu DIAMAS – prezentacja
Opowiemy więcej o projekcie. Głównym celem DIAMAS jest wsparcie wydawnictw diamentowych (wydających czasopisma w otwartym dostępie bez dodatkowych kosztów po stronie autorów i autorek oraz czytelników i czytelniczek) i instytucjonalnych poprzez wyznaczanie standardów, zwiększanie widoczności i promowanie różnorodnego pejzażu wydawniczego poprzez konkretne rozwiązania dla wydawnictw i czasopism.
11.20–13.00 (Opcjonalnie, dla chętnych). Możliwość zadania pytań nt. ankiety & warsztaty
Ta druga, „robocza” część spotkania należy do Państwa! Pracownicy Centrum Humanistyki Cyfrowej IBL PAN pozostaną w gotowości, aby odpowiedzieć na pytania dotyczące badania i rozwiać wątpliwości. Prosimy o zapoznanie się z dokumentem PDF z pytaniami przed wydarzeniem. Zachęcamy do wykorzystania tej sesji w sposób najbardziej odpowiedni dla siebie – np. poprzez wyciszenie dźwięku i samodzielne wypełnianie ankiety, zadawanie pytań tylko wtedy, gdy napotkają Państwo problem, czy przeciwnie – czynny udział w dyskusji. Oczywiście nie ma obowiązku zostawania do końca spotkania.
W razie pytań prosimy o kontakt z Martą Błaszczyńską: marta.blaszczynska@ibl.waw.pl
Zespół Archiwum Kobiet zaprasza na rozmowę wokół Obręczy Natalii Malek, którą poprowadzi Lucyna Marzec.
Seminarium odbędzie się w trybie online 5.04.2023 (najbliższa środa), o godzinie 18.00.
Zainteresowanych/zainteresowane udziałem w seminarium prosimy o zgłoszenia mailowe (do godz. 12:00 w dniu spotkania): archiwumkobiet@ibl.waw.pl (zostanie przesłany zarówno link do spotkania, jak i książka w formacie PDF).
Poniżej krótki wstęp Natalii Małek do rozmowy:
Jednym z popularniejszych pojęć wśród twórczyń i twórców eksperymentalnych, a także towarzyszących im krytyczek i krytyków sztuki, do niedawna wydawało się przekroczenie, rozumiane dwojako, jako naruszenie pewnych reguł, a także jako przewyższenie pewnych norm. Pierwszy z sensów współgrał z historycznie uwarunkowaną emancypacją kolejnych grup i jednostek (ważne jest wskazanie, że w ujęciu artystycznym jednostkowa emancypacja twórczyni/twórcy rzadko ustępowała pierwszeństwa emancypacji grupowej), to znaczy z kwestionowaniem oraz renegocjowaniem zasad społecznego współżycia; drugi z sensów współgrał zaś z materialnymi uwarunkowaniami pracy artystycznej, wywodzącej się z rzemiosła.
Z dzisiejszej perspektywy przekraczanie nie wydaje się już tak atrakcyjne, zanika z wypowiedzi programowych twórczyń i twórców oraz z krytyki literackiej; być może jako pojęcie spauperyzowane, zagarnięte przez dyskursy nie-artystyczne i nie-filozoficzne, być może dlatego, że w podobnym sensie używa się innych pojęć, np. ekstatyczności.
Roboczą tezą, od której chciałabym zacząć, jest to, że w pracy poetyckiej/artystycznej przekroczenie nie zanikło całkowicie, lecz jakości, które były mu przypisywane, stały się niewygodne lub w celach taktycznych, jak na przykład walka o polityczną widoczność zawodów artystycznych czy walka o rozszerzenie pojęcia pracy (praca kognitywna, praca afektywna, praca reprodukcyjna), zostały „przejęte” przez inne dyskursy. Tym samym chciałabym zaproponować wspólny namysł nad takimi kwestiami jak: przekroczenie artystyczne a dyskomfort jednostkowy oraz sprzeciw grupowy, przekroczenie artystyczne a naruszenie społecznego status quo, ryzyko twórcze, ryzyko osobiste, rozwój artystyczny i rozwój osobisty a dyskursy im przeciwne, różnica między rozwojem (osobistym i społecznym) a emancypacją (jednostkową i grupową) czy wreszcie koncepcja nieudanego małżeństwa (ang. unhappy marriage) między pewnymi nurtami myślowymi, stawiającymi sobie podobne cele emancypacyjne.
Pretekstem do wspólnego namysłu nad tymi kwestiami będzie książka poetycka: Obręcze.
O AUTORCE:
Natalia Malek – poetka, kuratorka wydarzeń literackich, tłumaczka. Absolwentka Instytutu Anglistyki UW, studiowała także w Ośrodku Studiów Amerykańskich UW oraz na hiszpańskim UCLM. Autorka pięciu książek poetyckich: Pracowite popołudnia (2010), Szaber (2014), Kord (2017), Karapaks (2020) oraz Obręcze (2022). Laureatka Nagrody Literackiej Gdynia (2021) oraz Nagrody im. Adama Włodka (2017); nominowana także do Nagrody im. Wisławy Szymborskiej i do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius. Na język polski przekładała m.in. wiersze Louise Glück, Tyronne’a Williamsa, Sandry Cisneros. Od 2 lat kieruje międzynarodowym projektem Wiersze w mieście, zaś od 9 lat – jedynym w Polsce festiwalem poezji performatywnej Spoken Word Festival Warsaw. Współtwórczyni grupy feministyczno-artystycznej Wspólny Pokój. Mieszka i pracuje w Warszawie.
O PROWADZĄCEJ:
Lucyna Marzec – wykłada w Instytucie Filologii Polskiej UAM. Autorka monografii: Papiery po Iłłakowiczównie. Archiwum jako przedmiot badań (2022), Sporu o Granicę Zofii Nałkowskiej (2019) i Po kądzieli. Gatunki pisarstwa feministycznego Jadwigi Żylińskiej (2014). Redaktorka naczelna (wespół z Maciejem Dudą) „Czasu Kultury”.
Zapraszamy na kolejne spotkanie w ramach seminarium „Nowe języki antropologii”, które odbędzie się już 13 kwietnia o godz. 17.00 w sali nr 144 w Pałacu Staszica.
Architektura, antropologia, projektowanie – to tytułowe zagadnienia, które Tim Ingold przybliża w swoich esejach, dostępnych w polskim wydaniu w opracowaniu Ewy Klekot.
W jego rozważaniach akcent pada na kwestię wzajemnej relacji człowieka i jego otoczenia – człowieka, który zamieszkuje przestrzeń i przetwarza ją. Zagadnienia takie, jak krajobraz i artefakt, środowisko i architektura, materia i materialność, substancja i medium oraz ich przenikanie podejmowane są w odniesieniu do przestrzeni życia, budowania i zamieszkiwania. Kluczowe zaś jest pojęcie procesu. Podczas seminarium przyjrzymy się ww. zagadnieniom przez pryzmat tego, co w esejach Ingolda
pojawia się pod hasłem rzeczywistości mentalnej i materialnej, zaś w pracach innych teoretyków przestrzeni realnej i wyobrażonej.
Lektura: T. Ingold, Splatać otwarty świat. Architektura, antropologia, design, wybór i oprac. E. Klekot, tłum. E. Klekot, D. Wąsik, Instytut Architektury, Kraków 2018
Chętnych do otrzymania tekstu na seminarium prosimy o kontakt: antropologiawspolczesnosci@gmail.com.
Grafika: P. Biegański, Pałac Staszica – studium proporcji poszczególnych elementów fasady głównej, przeprowadzone na zasadzie złotego podziału, tenże, Pałac Staszica. Siedziba Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, Warszawa 1951, s. 107, źródło: https://palacstaszica.pan.pl/pl/o-stronie/
W związku ze świeżo ogłoszonymi naborami w Programie Erasmus+ zachęcamy do udziału i zapoznaniem się z poniższymi regulaminami.
Copyright © 2024 Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk
Projekt i wykonanie Kompan.pl