Paweł Rodak
DZIENNIK PISARZA: MIĘDZY CODZIENNĄ PRAKTYKĄ PIŚMIENNĄ A LITERATURĄ
Tekst jest propozycją analizy dzienników pisarzy poprzez pryzmat takiej koncepcji dziennika, w której jest on traktowany jako codzienna praktyka piśmienna, czyli pewien sposób działania słowem, sprawiający, że powstający w ramach tego działania tekst jest tylko jednym ze składników, obok składnika performatywno-funkcjonalnego (miejsce, jakie zajmuje prowadzenie dziennika w życiu piszącego i jego funkcje) oraz materialnego (nośnik dziennika, jego struktura materialna, wygląd). Poprzez trzy kategorie (praktyki, materialności, tekstu) autor opisuje obszernie cechy dzienników osobistych, zwracając każdorazowo uwagę na specyfikę dzienników pisarzy. Podkreśla przy tym istotną rolę motywacji prowadzenia dziennika i spełnianych przez dziennik pisarza funkcji (m.in. zapisywanie własnego pisania, kronika pracy twórczej, warsztat twórczy pisarza, l’atelier d’écriture, archiwum twórcze, praktyka autotematyczna, autokrytyczna i krytyczna, kreacja tekstu literackiego). Zwraca też uwagę na rolę nośników dziennika (m.in. zeszyty i luźne kartki) oraz na bardzo ważną praktykę przepisywania i poprawiania dziennikowych zapisów w niektórych dziennikach pisarzy, wskazującą na przekształcanie się zapisu osobistego w tekst literacki. Na końcu autor proponuje własną typologię dzienników pisarzy, wyróżniając dzienniki prywatne, dzienniki pisarskie oraz dzienniki literackie.