Praca jego wypełnia poważną lukę w badaniach nad narracją które przemieściły się w stronę ujęć antropologicznych, zarzucając refleksję genologiczną i gubiąc z pola widzenia gatunek jako swego rodzaju "całość". Mimo iż niektóre szkice zostały napisane wiele lat temu, niczego nie straciły ze swojej aktualności. Przeciwnie, brzmią dziś nadzwyczaj świeżo i odkrywczo, ponieważ odnawiają (wraz i z całym instrumentarium oraz ścisłością wywodu, precyzją ujęcia, ustaleniami metakrytycznymi) słabo dziś obecny, a w jakiejś mierze podstawowy dla badań nad literaturą nurt strukturalistyczny rozumiany nieortodoksyjnie, powiązany z refleksją hermeneutyczną i ustaleniami późniejszymi.
(z recenzji wydawniczej Grażyny Borkowskiej)